Мінскі гарадскі суд асудзіў экс-кандыдата ў прэзідэнты Беларусі Святлану Ціханоўскую да 15 гадоў пазбаўлення волі. Прысуды вынесеныя таксама іншым чальцам Каардынацыйнай рады, якія праходзяць па справе, перадае Sputnik.
«Усе абвінавачаныя прызнаныя вінаватымі ў змове з мэтай захопу дзяржаўнай улады неканстытуцыйным шляхам; стварэнні экстрэмісцкага фарміравання і кіраўніцтве такім фарміраваннем; публічных закліках да захопу дзяржаўнай улады і здзяйсненні іншых дзеянняў, скіраваных на нанясенне шкоды нацыянальнай бяспецы Беларусі, у тым ліку на прымяненне мер абмежавальнага характару (санкцый) у дачыненні да Беларусі, фізічных і юрыдычных асоб рэспублікі, распаўсюдзе матэрыялаў, якія ўтрымліваюць такія заклікі. Яны таксама прызнаныя вінаватымі ў наўмысных дзеяннях, скіраваных на распальванне іншай сацыяльнай варожасці і варожасці па прыкмеце іншай сацыяльнай прыналежнасці, учыненых групай асоб», — гаворыцца ў паведамленні агенцтва.
Святлана Ціханоўская атрымала 15 гадоў пазбаўлення волі ў калоніі агульнага рэжыму, Павел Латушка — 18 гадоў калоніі ўзмоцненага рэжыму. Марыя Мароз, Вольга Кавалькова і Сяргей Дылеўскі атрымалі па 12 гадоў пазбаўлення волі. Мароз і Кавалькова павінныя адбываць пакаранне ў калоніі агульнага рэжыму, Дылеўскі — у калоніі ўзмоцненага рэжыму.
Прысуд не канчатковы і можа быць абскарджаны.
Суд над Святланай Ціханоўскай і чальцамі Каардынацыйнай рады — Паўлам Латушкам, Вольгай Кавальковай, Сяргеем Дылеўскім, Марыяй Мароз — пачаўся 17 студзеня. Ён праходзіў «завочна», бо ўсе фігуранты справы знаходзяцца за мяжой.
Судовы працэс вёў суддзя Пётр Арлоў, пракурорам на ім выступаў Міхаіл Кавалёў.
Нагадаем, пракурор прасіў для Ціханоўскай і Латушкі па 19 гадоў калоніі, для іншых фігурантаў — па 12 гадоў.
Каго ў чым абвінавачвалі?
Святлану Ціханоўскую абвінавачвалі па 10 артыкулах Крымінальнага кодэкса Беларусі:
- ч. 1 арт. 13 і ч. 1 арт. 292 (падрыхтоўка да захопу і ўтрымання будынкаў і збудаванняў, спалучаных з пагрозай нанясення грамадзянам цялесных пашкоджанняў, з мэтай прымусіць дзяржаўны ці іншы орган, юрыдычную або фізічную асобу альбо групу асоб здзейсніць альбо ўстрымацца ад здзяйснення якога-небудзь дзеяння як умовы невыканання пагрозы) ;
- ч. 1 арт. 13 і ч. 2 арт. 293 (падрыхтоўка да ўдзелу ў масавых беспарадках, якія суправаджаюцца гвалтам над асобай, пагромамі, падпаламі, знішчэннем маёмасці і ўзброеным супрацівам прадстаўнікам улады);
- ч. 1 арт. 357 (змова, здзейсненая з мэтай захопу дзяржаўнай улады неканстытуцыйным шляхам);
- чч. 1 і 2 арт. 361−1 (стварэнне экстрэмісцкіх фарміраванняў і кіраўніцтва імі, здзейсненыя паўторна);
- ч. 3 арт. 361 (публічныя заклікі да захопу дзяржаўнай улады, ажыццяўлення іншых дзеянняў, накіраваных на нанясенне шкоды нацыянальнай бяспецы Рэспублікі Беларусь, у тым ліку на прымяненне мер абмежавальнага характару (санкцый) у дачыненні да Рэспублікі Беларусь, фізічных і юрыдычных асоб Рэспублікі Беларусь, здзейсненыя з выкарыстаннем сродкаў масавай інфармацыі і глабальнай камп’ютарнай сеткі Інтэрнэт);
- ч. 3 арт. 130 (наўмысныя дзеянні, накіраваныя на распальванне іншай сацыяльнай варожасці па прыкмеце іншай сацыяльнай прыналежнасці, учыненыя групай асоб);
- ч. 1 арт. 356 (іншае аказанне дапамогі замежнай дзяржаве, міжнароднай альбо замежнай арганізацыі і іх прадстаўнікам у правядзенні дзейнасці, накіраванай на нанясенне шкоды нацыянальнай бяспецы Рэспублікі Беларусь, наўмысна здзейсненыя грамадзянінам Рэспублікі Беларусь (здрада дзяржаве);
- ч. 4 арт. 16 і арт. 382 (арганізацыя і кіраўніцтва самавольнага прысваення звання і ўлады службовай асобы, спалучаныя з удзелам на гэтай падставе ў перамовах і іншых сустрэчах з прадстаўнікамі замежных дзяржаваў, замежных і міжнародных арганізацый, у пасяджэннях міжнародных арганізацый);
- ч. 2 арт. 191 (перашкаджанне працы Цэнтральнай камісіі Рэспублікі Беларусь па выбарах і правядзенні рэспубліканскіх рэферэндумаў, камісій па рэферэндуме, здзейсненае з прымяненнем пагрозы і іншым спосабам, групай асоб па папярэдняй змове);
- ч. 4 арт. 16 і ч. 2 арт. 342 (іншая падрыхтоўка асоб для ўдзелу ў групавых дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак, і іншае матэрыяльнае забеспячэнне такой дзейнасці пры адсутнасці прыкмет больш цяжкага злачынства, а таксама арганізацыя здзяйснення названых дзеянняў і кіраўніцтва імі).
Паўла Латушку абвінавачвалі па васьмі артыкулах Крымінальнага кодэкса Беларусі:
- ч. 1 арт. 357 (змова, здзейсненая з мэтай захопу дзяржаўнай улады неканстытуцыйным шляхам);
- ч. 3 арт. 361 (публічныя заклікі да захопу дзяржаўнай улады, ажыццяўлення іншых дзеянняў, накіраваных на нанясенне шкоды нацыянальнай бяспецы Рэспублікі Беларусь, у тым ліку на прымяненне мер абмежавальнага характару (санкцый) у дачыненні да Рэспублікі Беларусь, фізічных і юрыдычных асоб Рэспублікі Беларусь, здзейсненыя з выкарыстаннем сродкаў масавай інфармацыі і глабальнай камп’ютарнай сеткі Інтэрнэт);
- чч. 1 і 2 арт. 361−1 (стварэнне экстрэмісцкіх фарміраванняў і кіраўніцтва імі, здзейсненыя паўторна);
- ч. 3 арт. 130 (наўмысныя дзеянні, накіраваныя на распальванне іншай сацыяльнай варожасці па прыкмеце іншай сацыяльнай прыналежнасці, учыненыя групай асоб);
- ч. 4 арт. 16 і арт. 382 (арганізацыя і кіраўніцтва самавольнага прысваення звання і ўлады службовай асобы, спалучаныя з удзелам на гэтай падставе ў перамовах і іншых сустрэчах з прадстаўнікамі замежных дзяржаваў, замежных і міжнародных арганізацый, у пасяджэннях міжнародных арганізацый);
- ч. 2 арт. 191 (перашкаджанне працы Цэнтральнай камісіі Рэспублікі Беларусь па выбарах і правядзенні рэспубліканскіх рэферэндумаў, камісій па рэферэндуме, здзейсненае з прымяненнем пагрозы і іншым спосабам, групай асоб па папярэдняй змове);
- ч. 3 арт. 426 (наўмыснае здзяйсненне службовай асобай дзеянняў, якія відавочна выходзяць за межы правоў і паўнамоцтваў, дадзеных ёй па службе, якія пацягнулі нанясенне істотнай шкоды дзяржаўным і грамадскім інтарэсам (перавышэнне ўлады або службовых паўнамоцтваў), учыненае з карыслівай і іншай асабістай зацікаўленасці асобай, якая займае адказнае становішча, што пацягнула цяжкія наступствы);
- ч. 3 арт. 430 (прыняцце службовай асобай для сябе матэрыяльных каштоўнасцяў, якія даюцца выключна ў сувязі з займаным службовым становішчам, за спрыяльнае вырашэнне пытанняў, якія ўваходзяць у яе кампетэнцыю, за выкананне ў інтарэсах даўцы хабару і асоб, якіх ён прадстаўляе, дзеяння, якое гэтая асоба мела або магла здзейсніць з выкарыстаннем сваіх службовых паўнамоцтваў (атрыманне хабару), у буйным памеры, учыненае асобай, якая займае адказнае становішча).
Дзеянні Вольгі Кавальковай беларускія ўлады кваліфікавалі па пяці артыкулах Крымінальнага кодэкса Беларусі:
- ч. 1 арт. 357 (змова або іншыя дзеянні, здзейсненыя з мэтай захопу ці ўтрымання дзяржаўнай улады неканстытуцыйным шляхам);
- ч. 3 арт. 361 (заклікі да дзеянняў, накіраваных на нанясенне шкоды нацыянальнай бяспецы Рэспублікі Беларусь, здзейсненыя з выкарыстаннем сродкаў масавай інфармацыі або глабальнай камп’ютарнай сеткі Інтэрнэт);
- ч. 1 арт. 361−1 (стварэнне экстрэмісцкага фарміравання альбо кіраўніцтва такім фарміраваннем ці яго структурным падраздзяленнем);
- ч. 3 арт. 130 (распальванне расавай, нацыянальнай, рэлігійнай альбо іншай сацыяльнай варожасці, здзейсненае групай асоб);
- ч. 2 арт. 191 (перашкаджанне ажыццяўленню выбарчых правоў, праву на ўдзел у рэферэндуме, альбо рэалізацыі права заканадаўчай ініцыятывы грамадзян, альбо працы Цэнтральнай камісіі Рэспублікі Беларусь па выбарах і правядзенні рэспубліканскіх рэферэндумаў, выбарчых камісій, камісій па рэферэндуме, камісій па правядзенні галасавання аб адкліканні дэпутата, здзейсненае групай асоб па папярэдняй змове).
Сяргея Дылеўскага абвінавачвалі па трох артыкулах:
- ч. 1 арт. 357 КК (змова з мэтай захопу ўлады);
- ч. 3 арт. 361 КК (заклікі да санкцый і іншых дзеянняў, скіраваных на нанясенне шкоды нацыянальнай бяспецы, якія былі ўчыненыя з выкарыстаннем СМІ ці інтэрнэту ці пацягнулі цяжкія наступствы);
- ч. 1 арт. 361−1 КК (стварэнне ці кіраўніцтва экстрэмісцкім фарміраваннем).
Марыі Мароз выстаўлялі наступныя абвінавачанні па чатырох артыкулах:
- ч. 1 арт. 13, ч. 1 арт. 292 КК (падрыхтоўка да захопу будынкаў і збудаванняў);
- ч. 1 арт. 13, ч. 2 арт. 293 КК (падрыхтоўка да ўдзелу ў масавых беспарадках);
- ч. 1 арт. 357 КК (змова з мэтай захопу ўлады);
- ч. 4 арт. 16, ч. 2 арт. 342 КК (суўдзел у якасці кіраўніка ў арганізацыі групавых дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак).